Impressio UV est methodus unica impressionis digitalis quae lucem ultraviolaceam (UV) adhibet ad atramentum, glutina vel tunicas siccandas vel curandas fere statim ac chartam, vel aluminium, tabulam spumosam vel acrylicum tetigit - re vera, dummodo in impressorem capiatur, ars haec ad imprimendum in fere quolibet loco adhiberi potest.
Ars curationis UV — processus photochemicus siccandi — primum introducta est ut modus celeriter siccandi pigmenta unguium gelificatorum in manicura adhibita, sed nuper ab industria typographica recepta est, ubi ad imprimendum in omnibus rebus, a signis et libellis ad lagenas cerevisiae, adhibetur. Processus idem est ac impressio traditionalis, sola differentia est in atramentis adhibitis et processu siccandi — et productis praestantibus productis.
In impressione tradita, atramenta solventia adhibentur; haec evaporare et composita organica volatilia (VOCs) emittere possunt, quae noxia sunt ambitu. Methodus etiam calorem et odorem concomitantem producit – et utitur –. Praeterea, pulveres aspersorios additos requirit ad processum atramenti compensationis et siccationis adiuvandum, qui aliquot dies durare potest. Atramenta in medium impressionis absorbentur, ita colores eluti et evanidi videri possunt. Processus impressionis plerumque ad chartam et media chartacea limitatur, ergo non potest adhiberi in materiis ut plastica, vitrum, metallum, lamina metallica vel acrylica sicut impressio UV.
In impressione UV, lumina mercurii/quarzi vel LED ad curationem loco caloris adhibentur; lux UV altae intensitatis specialiter designata protinus sequitur dum atramentum speciale in medium impressionis distribuitur, illudque statim siccans simulac applicatur. Quia atramentum ex solido vel pasta in liquidum fere statim transformatur, nulla est facultas evaporandi, itaque nullae materiae volatiles organicae, vapores toxici, vel ozonum emittuntur, quod technologiam amicam ambienti reddit, cum vestigio carbonis fere nullo.
Atramentum, glutinum, vel obductio mixturam monomerorum liquidorum, oligomerorum – polymerorum ex paucis unitatibus repetitis constantium – et photoinitiatorum continet. Dum curatur, lux altae intensitatis in parte ultraviolacea spectri, cum longitudine undae inter 200 et 400 nm, a photoinitiatore absorbetur, qui reactionem chemicam – nexum chemicum – subit et atramentum, obductionem, vel glutinum statim durescere facit.
Facile est intellegere cur impressio UV traditionales modos siccationis thermalis aquae et solventibus fundatos superaverit et cur eius popularitas crescere pergat. Non solum haec methodus productionem accelerat – id est, plus tempore breviori fieri – sed etiam rationes reiectionis minuuntur, cum qualitas altior sit. Guttae atramenti humidae eliminantur, ita nulla detritio aut maculatio fit, et cum siccatio fere statim fiat, nulla evaporatio et ergo nulla crassitudinis aut voluminis strati iactura fit. Subtiliora singula quam fieri possunt, et colores acutiores et vividiores sunt, cum nulla absorptio in medium impressionis fiat: eligere impressionem UV prae modis impressionis traditionalibus discrimen facere potest inter productum luxuriosum producendum et aliquid quod multo minus superius sentitur.
Atramenta etiam proprietates physicas emendatas, nitidum superficiem auctum, resistentiam scalpturae, chemicae, solventium et duritiei meliorem, elasticitatem meliorem, et productum perfectum etiam robore aucto fruitur. Sunt etiam durabiliora et intemperiis resistentia, et resistentiam maiorem contra decolorationem offerunt, ita ut ad inscriptiones externas apta sint. Processus etiam sumptibus parcior est – plura producta imprimi possunt tempore breviori, qualitate meliore et cum paucioribus reiectionibus. Absentia compositorum organicorum volatilium (VOC) emissorum fere significat minus damni in ambientem inferri et praxim magis sustinendam esse.
Tempus publicationis: XXIX Maii, MMXXXV